ตัวกรองผลการค้นหา
มืออ่อนตีนอ่อน
หมายถึงว. มีอาการหมดแรงเพราะรู้สึกตกใจ เสียใจ หรือเสียกำลังใจ เป็นต้น อย่างแรงและทันทีทันใด.
ขวัญอ่อน
หมายถึงน. เรียกผู้ตกใจง่าย คือ เด็กหรือหญิงซึ่งมักจะขวัญหายบ่อย ๆ ว่า ขวัญอ่อน.
หน้าถอดสี
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงความผิดหวังหรือตกใจเป็นต้น, หน้าเผือด หรือ หน้าเผือดสี ก็ว่า.
ขนหัวลุก
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ตกใจหรือกลัวมากเป็นต้นจนรู้สึกคล้ายกับผมตั้งชันขึ้น.
โหยง
หมายถึง[โหฺยง] ว. อาการที่กระโดดโดยฉับไวด้วยดีใจหรือตกใจ เช่น กระโดดโหยง สะดุ้งโหยง.
ฝนไล่ช้าง
หมายถึงน. ฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุด, ฝนซู่ ก็เรียก.
เลิ่กลั่ก
หมายถึงว. แสดงอาการทำหน้าตาตื่นเพราะอัศจรรย์ใจ แปลกใจ หรือตกใจ เป็นต้น.
เหงื่อกาฬ
หมายถึงน. เหงื่อของคนใกล้จะตาย; โดยปริยายหมายถึงเหงื่อแตกด้วยความตกใจกลัวเป็นต้น.
ตะเพิด
หมายถึงก. ตวาดให้หนีไป, ร้องให้ตกใจหนีไป, ไล่ส่งไป, โบราณเขียนเป็น กระเพลิด ก็มี.
ฤๅสาย
หมายถึงน. คำเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์.
ผู้กว้างขวาง
หมายถึง(ปาก) น. นักเลงใหญ่, ผู้มีอิทธิพล.
ทะงัน
หมายถึง(กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.