ผลการค้นหา

กระหมิด,-กระหมิด

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุด เป็น กระหมุดกระหมิด.

ขี้กระทาเกลือ,ขี้ทา

หมายถึงน. ขี้เกลืออันตกกระฉาบทาไปตามพื้นดิน หรือพื้นที่มีเกลือแห้งเกรอะอยู่เป็นกระ.

กระเซิง,-กระเซิง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.

กัณฐัศ,กัณฐัศว์

หมายถึง[กันถัด] น. ชื่อม้าตระกูลหนึ่ง, ในบทกลอนใช้เรียกม้าทั่วไป.

กระย่อง,-กระย่อง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระยิ้ม เป็น กระยิ้มกระย่อง.

กระแป้,-กระแป้

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระป้อ เป็น กระป้อกระแป้.

กระแมม,-กระแมม

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระมอม เป็น กระมอมกระแมม.

ตะเพิด

หมายถึงก. ตวาดให้หนีไป, ร้องให้ตกใจหนีไป, ไล่ส่งไป, โบราณเขียนเป็น กระเพลิด ก็มี.

อัสดร

หมายถึง[อัดสะดอน] น. ม้าดี. [ป. อสฺส (ม้า) + ตร (ยิ่งกว่า)].

กระเอิก

หมายถึง(กลอน) ว. เอิกเกริก เช่น พลเกรอกกระเออกอึง. (สรรพสิทธิ์).

กระเจิง

หมายถึงว. เลยไป, หลงไป, แตกจากหมู่ไป, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเจอะ กระเจิด เป็น กระเจอะกระเจิง กระเจิดกระเจิง.

หัย

หมายถึงน. ม้า. (ป., ส. หย).