ค้นเจอ 285 รายการ

ลงส้น

หมายถึงก. อาการที่เดินกระแทกส้นเท้าแสดงความไม่พอใจเป็นต้น.

ปราษณี

หมายถึง[ปฺราดสะนี] น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณี; ป. ปณฺหิ).

องคุละ

หมายถึง[-คุละ] น. นิ้วมือ, นิ้วเท้า. (ป., ส.).

ตาตุ่ม

หมายถึงน. อวัยวะส่วนที่เป็นปุ่มกลม ๆ ที่ข้อเท้าทั้ง ๒ ข้าง.

เขยก

หมายถึง[ขะเหฺยก] ก. อาการที่เดินหรือวิ่งด้วยปลายเท้าอย่างคนเท้าเจ็บ, อาการที่เดินหรือวิ่งเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการ.

ดาล

หมายถึงก. เกิดขึ้น, เป็นขึ้น, มีขึ้น. น. พื้น, ฝ่า (ใช้แก่มือหรือเท้า) เช่น ดาลได ว่า ฝ่ามือ ดาลเชิง ว่า ฝ่าเท้า. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

ซ่น

หมายถึง(โบ) น. ส้น, ส่วนท้ายของเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ซ่นปืน.

ถีบ

หมายถึงก. งอเข่าแล้วใช้ฝ่าเท้ากระแทกออกไป, งอเข่าแล้วใช้ฝ่าเท้าดันไปโดยแรง เช่น ถีบรถ ถีบจักร; ดัน เช่น ว่าวถีบสูง.

ระหัด

หมายถึงน. เครื่องวิดนํ้าอย่างหนึ่งเป็นราง ใช้ถีบด้วยเท้าหรือฉุดด้วยเครื่องจักรเป็นต้น.

บทบงกช

หมายถึง[บดทะ-] (กลอน) น. บัวบาท, เท้า. (ส. ปทปงฺกช).

กีบ

หมายถึงน. เล็บเท้าสัตว์บางชนิดในพวกกินหญ้าอย่างม้าและวัว.

เอกเขนก

หมายถึง[-ขะเหฺนก] ว. อาการที่เอนตัวลงเอาศอกข้างหนึ่งเท้าหมอนหรือพื้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ