ผลการค้นหา

ทอด

หมายถึงก. ทำให้สุกด้วยนํ้ามันเป็นต้นที่เดือด เช่น ทอดปลา ทอดเนื้อ, เรียกสิ่งที่ทำให้สุกเช่นนั้น เช่น ปลาทอด เนื้อทอด.

บังสูรย์

หมายถึงน. เครื่องสูงอย่างหนึ่ง สำหรับใช้บังแดดในการพิธีแห่ รูปคล้ายบังแทรก.

ข้าวฮาง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวเหนียวที่ยังไม่แก่จัด เอามาคั่วตากแดดให้แห้งแล้วตำและนึ่ง.

เนื้อเปื่อย

หมายถึงน. เนื้อวัวที่ต้มจนเปื่อยใช้ประกอบอาหาร.

หนั่น

หมายถึงว. แน่น, แน่นหนา, เช่น เนื้อหนั่น. (โบ) ก. หนุน.

แผล

หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.

หน้ากร้าน

หมายถึงน. ผิวหน้าที่หยาบคล้ำ เช่น ตากแดดตากลมจนหน้ากร้าน.

บ้องตัน

หมายถึงน. เนื้อสันที่อยู่ภายในโคนหางของจระเข้เป็นต้น.

เรียกขวัญ

หมายถึงก. เชิญขวัญให้มาอยู่กับเนื้อกับตัวโดยมีหมอขวัญทำพิธี.

สินี

หมายถึงน. นางผู้มีผิวเนื้อขาวงาม. (ส.).

ก้นอ้อย

หมายถึงน. เนื้อก้น ๒ ข้างตรงที่นั่งทับ.

โขลง

หมายถึง[โขฺลง] ว. มีกลิ่นเหม็นอย่างเนื้อเน่าที่ค้างหลายวัน, โขง ก็ว่า.