ตัวกรองผลการค้นหา
ธรรมานุธรรมปฏิบัติ
หมายถึง[ทำมา-] น. การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.
เลิกพระศาสนา
หมายถึงก. ยกย่องพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรือง.
สรณคมน์,สรณาคมน์
หมายถึงน. การยึดเอาเป็นที่พึ่งที่ระลึก, ในพระพุทธศาสนาหมายถึง การถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก เรียกว่า ไตรสรณคมน์ หรือ ไตรสรณาคมน์. (ป.).
เข้าสมาธิ
หมายถึง[-สะมาทิ] ก. ทำจิตให้แน่วแน่อย่างเข้าฌาน.
ธรรมิก,ธรรมิก-
หมายถึง[ทำมิก, ทำมิกกะ-] ว. ประกอบในธรรม, ประพฤติเป็นธรรม, ทรงธรรม, เช่น ธรรมิกราช สหธรรมิก. (ส.; ป. ธมฺมิก).
วิภัชพยากรณ์
หมายถึงน. การพยากรณ์หรืออธิบาย โดยจำแนกธรรมแต่ละหัวข้อตามเหตุและผลแห่งธรรมนั้น ซึ่งคำนึงถึงนิสัยของผู้ฟังเป็นที่ตั้ง.
ธรรมรัตน์
หมายถึงน. แก้วคือธรรม. (ส.; ป. ธมฺมรตน).
มิจฉาทิฐิ
หมายถึงน. ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม. (ป.).
คลอง
หมายถึง[คฺลอง] น. ทางนํ้าหรือลำนํ้าที่เกิดขึ้นเองหรือขุดเชื่อมกับแม่นํ้าหรือทะเล; ทาง, แนว, เช่น คลองธรรม.
ธรรมสรีระ
หมายถึงน. ร่างหรือที่บรรจุธรรม, เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์.
เบญจธรรม
หมายถึงหลักธรรม 5 ประการที่ควรปฏิบัติ
ธรรมาทิตย์
หมายถึง[ทำมา-] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).