ผลการค้นหา

ประ,ประ-,ประ-

หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.

สูป,สูป-,สูปะ

หมายถึง[สูปะ-] น. ของกินที่เป็นนํ้า, แกง, ของต้มที่เป็นนํ้า, มักใช้เข้าคู่กับคำ พยัญชนะ เป็น สูปพยัญชนะ หมายความว่า กับข้าว. (ป., ส.).

ปริ,ปริ-,ปริ-

หมายถึง[ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

สว,สว-

หมายถึง[สะวะ-] น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).

อาปณ,อาปณ-,อาปณะ

หมายถึง[-ปะนะ-] น. ตลาด, ร้านขายของ. (ป., ส.).

ปริกัลปมาลา

หมายถึงน. ระเบียบกริยาในไวยากรณ์ที่บอกความคาดหมาย ความกำหนด. (ส.).

วกะ

หมายถึงน. หมาป่า. (ป.; ส. วฺฤก).

วนานต์

หมายถึงน. ชายป่า. (ป., ส.).

วัตถุ

หมายถึงสิ่งของ. (ป. วตฺถุ; ส. วสฺตุ)

เวธะ

หมายถึงน. การเจาะ, การแทง. (ป., ส.).

ศกุนต์

หมายถึงน. นก. (ส.; ป. สกุนฺต).

สขะ,สขา,สขิ

หมายถึง(แบบ) น. เพื่อน, สหาย. (ป., ส.).