ตัวกรองผลการค้นหา
อุปยุวราช
หมายถึง[อุปะยุวะราด, อุบปะยุวะราด] น. ตำแหน่งเจ้าในนครล้านช้างรองพระเจ้าแผ่นดิน แต่อยู่เหนืออุปราช. (ป.).
ชิวหินทรีย์
หมายถึงน. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. (ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย).
ปรางค์ปรา
หมายถึง[ปฺรางปฺรา] (กลอน) ตัดมาจาก ปรางค์ปราสาท.
อีสาน
หมายถึงน. พระศิวะหรือพระรุทระ.
มยุรคติ
หมายถึง[มะยุระคะติ] น. ท่าทางของนกยูง. (ส. มยูรคติ).
มยุรอาสน์
หมายถึงน. “พระผู้มีนกยูงเป็นอาสนะ” หมายถึง พระขันทกุมารหรือพระสกันทกุมาร เพราะพระขันทกุมารทรงมีนกยูงเป็นพาหนะ.
กรุย
หมายถึง[กฺรุย] ว. ทำทีท่าเจ้าชู้ เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน. (มณีพิชัย).
กำด้น
หมายถึงน. ท้ายทอย, ส่วนที่คอกับศีรษะต่อกัน, เช่น เหมือนกดคอยอกำด้นลูกสาวศรี. (มณีพิชัย).
ปสาท
หมายถึง[ปะ-] น. ประสาท. (ป.; ส. ปฺรสาท).
อุทัช
หมายถึงว. เกิดในนํ้า. (ป., ส. อุท + ช).
อุทบาตร
หมายถึง[-บาด] น. หม้อนํ้า. (ส. อุท + ปาตฺร).
เสทะ,เสโท
หมายถึงน. เหงื่อ, เหงื่อไคล. (ป.; ส. เสฺวท).