ตัวกรองผลการค้นหา
พื้นเมือง
หมายถึงว. เฉพาะเมือง, เฉพาะท้องที่, เช่น ของพื้นเมือง คนพื้นเมือง นิทานพื้นเมือง.
วิกฤตการณ์,วิกฤติการณ์
หมายถึงน. เหตุการณ์อันวิกฤติ เช่น เกิดวิกฤติการณ์ทางการเมือง.
เมืองออก
หมายถึงน. เมืองที่สวามิภักดิ์ถวายดอกไม้เงินดอกไม้ทอง.
ประชาภิบาล
หมายถึงน. ผู้ปกครองพลเมือง; การปกครองชาวเมือง. (ส.).
เกณฑ์เมืองรั้ง
หมายถึงน. ตำแหน่งเก่าในราชการ ซึ่งเป็นตำแหน่งสำรองเจ้าเมือง.
แม่เจ้า
หมายถึงส. คำเรียกเมียพ่อเมืองหรือเจ้าผู้ครองนคร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
โพยก๊วน
หมายถึงน. เอกสารที่เกี่ยวกับการส่งเงินทางจดหมายไปเมืองจีน. (จ.).
มิ่ง
หมายถึงน. สิ่งเป็นสิริมงคล เช่น มิ่งเมือง เมียมิ่ง.
ค่ายกักกัน
หมายถึงน. สถานที่คุมขังเชลยศึกหรือนักโทษทางการเมือง.
ราชย์
หมายถึงน. ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ, เช่น ขึ้นครองราชย์ เสวยราชย์. (ส.; ป. รชฺช).
ฮิจเราะห์
หมายถึงน. ชื่อศักราชในศาสนาอิสลาม นับตั้งแต่ปีที่พระมะหะหมัดออกจากเมืองเมกกะไปเมืองเมดินา เริ่มแต่ พ.ศ. ๑๑๒๓.
สำรวม
หมายถึงก. ระมัดระวัง เช่น สำรวมกิริยามารยาท สำรวมตา สำรวมปาก, เหนี่ยวรั้ง, ครอง, เช่น สำรวมสติ.