ตัวกรองผลการค้นหา
เหว
หมายถึง[เหวฺ] น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.
เลขา
หมายถึงน. ลาย, รอยเขียน, ตัวอักษร, การเขียน. ว. งามดังเขียน. (ป., ส.).
ทะนงตัว
หมายถึงก. ถือดีในตัวของตัว.
ค่าสัมบูรณ์
หมายถึง(คณิต) น. ค่าของจำนวนจริงที่ไม่คำนึงถึงเครื่องหมาย เช่น ค่าสัมบูรณ์ของ -๓ หรือ +๓ คือ ๓. (อ. absolute value).
สังโยค
หมายถึงน. การประกอบกัน, การอยู่ร่วมกัน, การผูกรัด; (ไว) ตัวพยัญชนะ ๒ ตัวที่เรียงกัน ตัวหน้าเป็นตัวสะกด ตัวหลังเป็นตัวตาม พยัญชนะที่เป็นตัวสะกด เรียกว่า พยัญชนะสังโยค เช่น มนุสฺส สตฺต พุทฺธ รฏฺ. (ป. สํโยค, สญฺโค; ส. สํโยค).
ห
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรตํ่าที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
ประ
หมายถึง[ปฺระ] ดู กระ ๓.
ชะวาก
หมายถึงน. ช่องที่เวิ้งว้างเข้าไป.
ก หัน
หมายถึงน. อักษร ก คู่ ในหนังสือโบราณใช้แทนไม้หันอากาศตัวหนึ่ง เป็นตัวสะกดตัวหนึ่ง เช่น จกก = จัก หลกก = หลัก.
โป่งน้ำ
หมายถึงน. ช่องดินที่มีนํ้าพุขึ้นมา.
ชะช่อง
หมายถึงน. ช่อง, รูที่ผ่านได้, โอกาส, ทาง.
ติก,ติก-,ติกะ
หมายถึง[ติกะ-] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).