ตัวกรองผลการค้นหา
ธรรมสากัจฉา
หมายถึงน. การสนทนาธรรม. (ป. ธมฺมสากจฺฉา).
ธรรมสามิสร
หมายถึง[-สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.
ธรรมาธิปไตย
หมายถึง[ทำมาทิปะไต, ทำมาทิบปะไต] น. การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. (ป. ธมฺมาธิปเตยฺย; ส. ธรฺมาธิปตฺย).
ธราธิบดี,ธราธิป
หมายถึงน. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธัญเขต
หมายถึงน. นา. (ป. ธญฺเขตฺต; ส. ธานฺยเกฺษตฺร).
ธัญญาหาร
หมายถึงน. อาหารคือข้าว. (ป.).
ธาตุ
หมายถึง[ทาด] น. รากศัพท์ของคำบาลีสันสกฤตเป็นต้น เช่น ธาตุ มาจาก ธา ธาตุ สาวก มาจาก สุ ธาตุ กริยา มาจาก กฺฤ ธาตุ.
ธาตุมมิสสา
หมายถึง[ทาตุมมิดสา] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กำหนดด้วย ๓ คณะ คือ ม ภ ต คณะ กับลงท้ายเป็นครุอีก ๒ พยางค์ (ตามแบบว่า ธาตุมฺมิสฺสา ยติ สา มฺภา ตคา โค) ตัวอย่างว่า จักสำแดงมิตร สุจริตจิตนามขนาน บัญญัติคือสมาน สุขทุขเสมอประดุจกัน. (ชุมนุมตำรากลอน).
ธานิน
หมายถึง(กลอน) น. เมือง.
ธาร
หมายถึง[ทาน] น. การทรงไว้, การรับไว้, การหนุน, มักใช้เป็นบทหลังสมาส เช่น จุฑาธาร. (ป., ส.).
ธารยักษ์
หมายถึงน. ชื่อโรคลมอย่างหนึ่ง.
ธาษตรี
หมายถึง[ทาดตฺรี] (กลอน) น. แผ่นดิน, โลก. (ส. ธาตฺรี).