ผลการค้นหา

ตะบันน้ำกิน

หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.

เกลือด่างคลี

หมายถึงน. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย.

กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง

หมายถึง(สำ) ก. รู้ดีอยู่แล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้.

ยากันยุง

หมายถึงน. ยาที่จุดหรือทากันไม่ให้ยุงกัด.

มูมมาม

หมายถึงว. อาการที่กินอาหารอย่างตะกรุมตะกราม, อาการที่กินอาหารอย่างเปื้อนเปรอะเลอะเทอะไม่เรียบร้อย, เช่น กินมูมมาม.

ล้างปาก

หมายถึงก. เรียกการกินของหวานเล็ก ๆ น้อย ๆ ภายหลังกินอาหารคาวว่า กินล้างปาก.

ล้นกระเพาะ

หมายถึงว. ลักษณะที่กินมากจนแน่น เช่น กินจนล้นกระเพาะ.

ปลาเกลือ

หมายถึงน. ปลาเคล้าเกลือแล้วตากแห้ง, ปลาเค็ม ก็ว่า.

เกลือฟอง

หมายถึงน. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย.

บแรงภักษ์

หมายถึง(โบ) ก. กินไม่ไหว.

กินช้อน

หมายถึงก. กินอาหารด้วยช้อน.

กินตะเกียบ

หมายถึงก. กินอาหารด้วยตะเกียบ.