ตัวกรองผลการค้นหา
หยุ
หมายถึง[หฺยุ] (โบ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
แผละ
หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.
กะปวกกะเปียก
หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.
ง้องอน
หมายถึงก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, งอนง้อ ก็ว่า.
งอนง้อ
หมายถึงก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, ง้องอน ก็ว่า.
ใยฟ้า
หมายถึงน. สิ่งที่เป็นเส้นละเอียดอ่อนอย่างใยแมงมุมที่ลอยอยู่ในอากาศ.
ธาตุเบา
หมายถึง[ทาด-] ว. ที่กินยาระบายอ่อน ๆ ก็ถ่าย.
ปวกเปียก
หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจจะทรงตัวได้ตามลำพัง, กะปวกกะเปียก ก็ว่า.
เหม็น
หมายถึงส้มเขียวหวานที่ยังอ่อนอยู่ ใช้ปรุงอาหารได้ เรียกว่า ส้มเหม็น
หนอน
หมายถึง[หฺนอน] น. ชื่อตัวอ่อนของแมลงหลายชนิดเมื่อฟักออกจากไข่ มีรูปร่างทรงกระบอกหรือรูปกรวย ลำตัวอ่อนนุ่มเป็นปล้อง เคลื่อนที่โดยการคืบคลานไป.
น่วม
หมายถึงว. อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.
เลื่อยล้า
หมายถึงว. เมื่อยล้า, เหนื่อยอ่อน, บอบชํ้า, ในบทกลอนใช้ว่า เมลื่อยมล้า ก็มี.