ผลการค้นหา

ลงสิ่ว

หมายถึงก. แกะสลักไม้โดยใช้สิ่วกัดผิวไม้ออกให้เหลือส่วนที่ต้องการ.

กัจฉะ

หมายถึง[กัดฉะ] (ราชา) น. รักแร้, ใช้ว่า พระกัจฉะ. (ป.; ส. กกฺษ).

ห้ำ

หมายถึง(ปาก) ก. เข้าทำร้ายกัน; ตัดให้สั้นอย่างไม่เป็นระเบียบ; เข้าตะครุบขบกัด (ใช้แก่สัตว์).

นางเลิ้ง

หมายถึงน. หม้อขนาดใหญ่สำหรับใส่นํ้า. (ปรัดเล), ตุ่ม.

เสื้อเกราะ

หมายถึงน. เสื้อที่ใช้สวมใส่สำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย.

กระพา

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง สำหรับใส่สิ่งของบรรทุกไว้ที่หลังคน มีสายรัดไขว้หน้าอก ใช้อย่างต่างใส่วัว แต่มีอันเดียว.

หีบ

หมายถึงน. ภาชนะใส่สิ่งของ รูปทรงสี่เหลี่ยมเป็นต้น มีฝา.

เปิบ

หมายถึงก. ใช้ปลายนิ้วขยุ้มข้าวใส่ปากตนเอง.

ตะลุ่ม

หมายถึงน. ภาชนะมีเชิงคล้ายพาน แต่ปากคลุ่ม สำหรับใส่ของ.

ตักบาตร

หมายถึงก. เอาของใส่บาตรพระ. (เทียบ ข. ฎาก่ ว่า วางลง).

เตียบ

หมายถึงน. ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สำหรับใส่ของกิน.

ทำนาบนหลังคน

หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.