ผลการค้นหา

กะหร็อมกะแหร็ม

หมายถึงว. มีเล็กน้อย, มีห่าง ๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่, เช่น ผมขึ้นกะหร็อมกะแหร็ม หร็อมแหร็ม หรือ หย็อมแหย็ม ก็ว่า

มุหน่าย

หมายถึงน. นํ้ามันตานี หรือนํ้ามันเหนียว เป็นเครื่องหอมสำหรับใส่ผม, นํ้ามันตานีที่ผสมกับเขม่าและปูน, นํ้ามันหอมเป็นเครื่องเจิม.

เถิก

หมายถึงว. เถลิก, ลักษณะของหน้าผากที่ผมถอยร่นสูงขึ้นไปหรือขึ้นอยู่สูงกว่าปรกติ.

จ่า

หมายถึงก. บอก, เขียนบอก; ถูกปรับ (ในการเล่นโยนหลุมเป็นต้น).

โพลน

หมายถึง[โพฺลน] ว. ใช้ประกอบกับคำ ขาว เป็น ขาวโพลน หมายความว่า ขาวมาก, ขาวทั่วทั้งหมด, (ใช้แก่ผม) เช่น ผมหงอกขาวโพลนไปทั้งหัว, โพลง ก็ว่า.

บอกหนังสือสังฆราช

หมายถึง(สำ) ก. สอนสิ่งที่เขารู้ดีอยู่แล้ว, สอนหนังสือสังฆราช ก็ว่า.

หย็อกหย็อย

หมายถึงว. มีลักษณะเป็นเส้นหยิก ๆ งอ ๆ อย่างผมเด็กเล็ก ๆ.

ปิ่น

หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.

กะลาซอ

หมายถึง(ปาก) ว. คล้ายกะลาที่ทำซอ, เรียกผมที่ตัดแล้วเป็นรูปอย่างนั้น.

ชฎิล

หมายถึงน. ผู้มีผมมุ่นเป็นชฎา, นักพรตพวกหนึ่งที่เราเรียกว่า ฤษี. (ป., ส.).

เมาลี

หมายถึงน. จอม, ยอด, ผมจุก, เขียนเป็น เมาฬี ก็มี. (ส.; ป. โมลิ).

สอยผม

หมายถึงก. เอาไม้แหลมเล็ก ๆ เป็นต้นแทงผมให้เรียบเรียงเส้น.