ผลการค้นหา

ลาวัณย์

หมายถึงน. ความงาม, ความน่ารัก. (ส.).

ชัง

หมายถึงก. เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.

ละครพูด

หมายถึงน. ละครแบบหนึ่ง รับอิทธิพลจากละครแบบยุโรป ตัวละครพูดบทของตนในการดำเนินเรื่อง อาจพูดเป็นถ้อยคำธรรมดา คำกลอน คำฉันท์ มีการจัดฉากและแต่งกายตามสมัยที่ปรากฏในเรื่อง เช่น ละครพูดเรื่องหัวใจนักรบ ละครพูดคำกลอนเรื่องพระร่วง ละครพูดคำฉันท์เรื่องมัทนะพาธา.

พูดเป็นต่อยหอย

หมายถึง(สำ) ก. พูดฉอด ๆ ไม่หยุดปาก.

มิตรจิต

หมายถึงน. ความมีนํ้าใจเอื้อเฟื้อเสมือนเพื่อนรัก, ความรักใคร่ประนีประนอมฐานเพื่อนรัก, เช่น มีมิตรจิตต่อกัน.

ดิก

หมายถึงว. ติด ๆ ไป ในคำว่า ตามดิก; จริง ๆ ในคำว่า กลมดิก ตรงดิก.

ขี้ปาก

หมายถึงน. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

โอ้โลมปฏิโลม

หมายถึง(ปาก) ก. พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.

จีบปาก,จีบปากจีบคอ

หมายถึงก. พูดอย่างดัดจริต, พูดเชิงประจบประแจง.

ทะลุกลางปล้อง

หมายถึงก. พูดสอดขึ้นมาในเวลาที่เขากำลังพูดกันอยู่.

ก้อง

หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).