ผลการค้นหา

ฑาหะ

หมายถึง[ทาหะ] (แบบ) น. ความร้อน, ไฟ. (ป.).

วุด

หมายถึงก. เป่าชุดให้ไฟลุก, ฮุด ก็ว่า.

ปาวกะ

หมายถึง[-วะกะ] (แบบ) น. ไฟ. (ป., ส.).

ย่างสด

หมายถึงก. เผาทั้งเป็น เช่น ถูกย่างสดในกองไฟ.

ตโมไพรี

หมายถึงน. ไฟ. (ส. ตโมไพรี ว่า ศัตรูของความมืด).

เสียดสี

หมายถึงก. ถูกัน เช่น กิ่งไม้เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า ว. อาการที่ว่ากระทบกระเทียบเหน็บแนมด้วยความอิจฉาเป็นต้น เช่น เธอไม่ชอบเขา จึงพูดเสียดสีเขาเสมอ ๆ.

ชุด

หมายถึงน. ด้ายหรือนุ่นเป็นต้นสำหรับเป็นเชื้อให้ไฟติดในเวลาตีหินเหล็กไฟเป็นต้น.

ลุกฮือ

หมายถึงก. ไหม้โพลงขึ้นลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟไหม้พอมีลมพัดก็ลุกฮือ; อาการที่คนจำนวนมากลุกขึ้นพร้อม ๆ กันเพราะแตกตื่นชั่วขณะเป็นต้น เช่น พอเห็นตำรวจมาก็ลุกฮือ, อาการที่กลุ่มคนกลุ้มรุมกันเข้าต่อสู้กับผู้มีอำนาจ เช่น ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลที่กดขี่ประชาชน.

เผาจริง

หมายถึง(ปาก) ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ.

บ้าบิ่น

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวและนํ้าตาลทราย ผิงไฟล่างไฟบน.

ไอเสีย

หมายถึงน. ไอที่เกิดจากการเผาไหม้ของนํ้ามันเครื่องยนต์ที่ขับถ่ายออกทางท่อ, เรียกท่อที่ขับถ่ายไอเสียออกว่า ท่อไอเสีย.

วอดวาย

หมายถึงก. หมดไป, สิ้นไป, เช่น บ้านเรือนถูกไฟไหม้วอดวายแล้ว, วอด ก็ว่า; (วรรณ) ตาย เช่น ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป. (นิ. ภูเขาทอง).