ตัวกรองผลการค้นหา
อปยศ,อัปยศ
หมายถึง[อะปะยด, อับปะยด] ว. ไร้ยศ, ปราศจากยศ; เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอายขายหน้า. (ส.).
อประไมย,อัประไมย
หมายถึง[อะปฺระไม, อับปฺระไม] ว. นับไม่ได้, ไม่จำกัด, มากมาย. (ส. อปฺรเมย; ป. อปฺปเมยฺย).
อปราชิต
หมายถึง[อะปะ-] ว. ไม่พ่ายแพ้. (ป., ส.).
อปาน,อปาน-
หมายถึง[อะปานะ-] น. ลมหายใจออก. (ป., ส.).
อพพะ
หมายถึง[อะพะพะ] น. ชื่อจำนวนนับอย่างสูง เท่ากับโกฏิยกกำลัง ๑๑. (ป.).
อภิ
หมายถึงคำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).
อภิจฉา
หมายถึง[อะพิดฉา] น. ความทะเยอทะยาน, ความกระวนกระวาย. (ป.).
อภิชนาธิปไตย
หมายถึง[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีอภิชนเป็นใหญ่. (ป. อภิ + ชน + อธิปเตยฺย). (อ. aristocracy).
อภิชาต,อภิชาต-
หมายถึง[อะพิชาด, อะพิชาดตะ-] ว. เกิดดี, มีตระกูล. (ป., ส.).
อภิธาน
หมายถึงน. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง เช่น อภิธานประวัติศาสตร์ไทย. (ป., ส.).
อภิไธย
หมายถึงน. ชื่อ. (ป. อภิเธยฺย; ส. อภิเธย).
อภิเนษกรมณ์
หมายถึง[อะพิเนดสะกฺรม] น. การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่. (ส. อภิ + นิษฺกฺรมณ; ป. อภินิกฺขมน).