ผลการค้นหา

คัคน,คัคน-,คัคนะ

หมายถึง[คักคะนะ] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).

กลางหาว

หมายถึงน. กลางแจ้ง เช่น รองนํ้าฝนกลางหาว, บนฟ้า เช่น เครื่องบินรบกันกลางหาว.

กระยาหงัน

หมายถึงน. วิมาน, สวรรค์ชั้นฟ้า, เช่น อวยชัยให้พรแล้วเทวัญ กลับคืนกระยาหงันชั้นฟ้า. (อิเหนา). (ม. กะยางัน ว่า สวรรค์, ที่อยู่ของเทวดา).

กระซ่าง

หมายถึง(โบ) ว. กระจ่าง เช่น กระซ่างฟ้าเห็นกัน. (ม. คำหลวง สักบรรพ), กระช่าง ก็ว่า.

บรัศว์

หมายถึง[บะหฺรัด] น. ข้าง, สีข้าง; ฟ้าดิน. (ส. ปารฺศฺว; ป. ปสฺส).

สรวง

หมายถึง[สวง] น. ฟ้า, สวรรค์; เทวดา. ก. เซ่น, บูชา, บน.

อันตลิกขะ

หมายถึง[อันตะลิกขะ] น. ท้องฟ้า, กลางหาว. (ป.; ส. อนฺตริกฺษ).

ทะยาน

หมายถึงก. เผ่นขึ้นไป เช่น เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า, โผนเข้าใส่ เช่น ทะยานเข้าสู้.

นภมณฑล

หมายถึง[นบพะมนทน] น. ท้องฟ้า. (ส. นโภมณฺฑล).

คคนางค์

หมายถึง[คะคะนาง] น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + องฺค).

คคนานต์

หมายถึง[คะคะนาน] น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อนฺต).

สภาว,สภาว-,สภาวะ

หมายถึง[สะพาวะ-] น. สภาพ เช่น สภาวะดินฟ้าอากาศ. (ป.).