ผลการค้นหา

พิพรรธ

หมายถึงก. พิพัฒ. (ส. วิวรฺธ; ป. วิวฑฺฒ).

พิพัฒ

หมายถึงก. เจริญแล้ว. (ป. วิวฑฺฒ; ส. วิวรฺธ).

พิภัช

หมายถึงก. แจก, แบ่ง. (ป., ส. วิภช).

ไพเศษ

หมายถึงว. พิเศษ. (ส. วิเศษ; ป. วิเสส).

มัชวิรัติ

หมายถึงน. การงดเว้นของมึนเมา. (ป. มชฺชวิรติ).

ฉวี

หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).

ควิวควัง,ควิวควั่ง,ควิวคว่าง,ควิวคว้าง

หมายถึง[-คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง] ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศารลิว ควิวคว่งง แลนา. (กำสรวล).

วินาศสันติ

หมายถึง[วินาด-] ก. จงพินาศ, จงฉิบหาย, เป็นคำแช่งที่ออกเสียงเพี้ยนมาจากคำลงท้ายในคาถาอาคมที่เป็นภาษาบาลีว่า วินสฺสนฺตุ.

วิปลาส

หมายถึง[วิปะลาด, วิบปะลาด] ก. คลาดเคลื่อนไปจากธรรมดาสามัญ เช่น สติวิปลาส ตัวอักษรวิปลาส สัญญาวิปลาส. (ป. วิปลฺลาส, วิปริยาส; ส. วิปรฺยาส).

วินัยธร

หมายถึง[วิไนทอน] น. ภิกษุผู้ชำนาญวินัย. (ป.).

เวหาส

หมายถึง[-หาด] น. ฟ้า, อากาศ. (ป.; ส. วิหายส).

พิพรรธน์

หมายถึงน. พิพัฒน์. (ส. วิวรฺธน; ป. วิวฑฺฒน).