ผลการค้นหา

อรรถกถาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.

กระปุกหลุก,กระปุ๊กลุก

หมายถึงว. อ้วนกลมน่าเอ็นดู.

หอง

หมายถึงก. ส่งให้สูงขึ้น, แต่งให้สูงขึ้น. (จ.).

บทกวีนิพนธ์

หมายถึงน. บทร้อยกรองที่กวีแต่ง.

เรียงความ

หมายถึงก. นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงให้เป็นเรื่องเป็นราว, แต่งหนังสือในลักษณะที่ใช้พูดหรือเขียนกันเป็นสามัญ ต่างจากลักษณะที่แต่งเป็นร้อยกรอง. น. เรื่องที่นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงขึ้น.

ยืนเครื่อง

หมายถึงน. ตัวพระนางที่แต่งเครื่องกษัตริย์.

เชลง

หมายถึง[ชะเลง] (กลอน) ก. แต่ง, ประพันธ์. (ข.).

ตัวไม้

หมายถึงน. ไม้ที่แต่งไว้เพื่อคุมกันเข้าเป็นเรือนเป็นต้น.

ประกอบอาหาร

หมายถึงก. ทำหรือปรุงแต่งอาหารต่าง ๆ.

สังขารธรรม

หมายถึง[สังขาระ-] น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง.

กระบูร

หมายถึง[-บูน] ก. ประดับ, แต่ง. (แผลงมาจาก กบูร).

กวี

หมายถึง[กะวี] น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น ๔ คือ ๑. จินตกวี แต่งโดยความคิด ๒. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา ๓. อรรถกวี แต่งตามความจริง ๔. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด. (ป.).