ตัวกรองผลการค้นหา
ตะบี้ตะบัน
หมายถึง(ปาก) ว. ซํ้า ๆ ซาก ๆ, ไม่รู้จักจบจักสิ้น, ไม่เปลี่ยนแปลง, เช่น เถียงตะบี้ตะบัน.
ลอยหน้า,ลอยหน้าลอยตา
หมายถึงก. ทำหน้าเชิดไปมา, โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทำผิดแล้วยังมาลอยหน้าเถียงอีก.
ต่อนัดต่อแนง,ต่อนัดต่อแนม
หมายถึงก. ต่อราคาของเล็ก ๆ น้อย ๆ; เถียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่รู้จักจบ.
มารษา
หมายถึง[มานสา] น. คำปด, คำเท็จ, คำไม่จริง. (ส. แผลงมาจาก มฺฤษา).
ดิ
หมายถึงคำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด เช่น นั่นดิ, เอาดิ คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อทำให้เป็นประโยคคำถาม เช่น จริงดิ
วจีวิภาค
หมายถึงน. ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยคำและหน้าที่ของคำ.
กิระ
หมายถึงว. เล่าลือ เช่น คำกิระ หมายความว่า คำเล่าลือ. (ป.).
อาศิรวจนะ
หมายถึงน. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
อาเศียรวจนะ
วะ
หมายถึงคำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ว เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ว่อนว่อน กร่อนเป็น วะว่อน วาบวาบ กร่อนเป็น วะวาบ มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น และมีความหมายในทางย้ำหรือเน้นคำ.
อาศิรพจน์
ครับ
หมายถึง[คฺรับ] ว. คำรับหรือคำลงท้ายอย่างสุภาพที่ผู้ชายใช้.