ตัวกรองผลการค้นหา
โดมไพร
หมายถึงน. แนวป่า. (ข. ฎงไพฺร).
ตกดิน
หมายถึงก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป.
ตะวันยอแสง
หมายถึงก. ลักษณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า แต่ยังเห็นแสงตะวันจับขอบฟ้าเป็นสีแดงเข้ม.
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน
หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.
ลำประโดง
หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน, ลำกระโดง ก็ว่า.
วยัมหะ
หมายถึงน. วิมาน, ฟ้า, เมืองสวรรค์. (ป. วฺยมฺห).
เวหะ,เวหา
หมายถึงน. ฟ้า, อากาศ. (ส. วิห, วิหา).
คคน,คคน-,คคนะ
หมายถึง[คะคะนะ-] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส.).
ทิฆัมพร
หมายถึง[-พอน] น. ท้องฟ้า. (ป. ทีฆ + อมฺพร).
กระมัง
หมายถึงว. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่า กระหมั่ง ก็มี.
ปากอ่าว
หมายถึงน. ปากของส่วนทะเลที่เว้าเข้าไปในแผ่นดิน.
ยวบ
หมายถึงก. อาการที่ไหวจะยุบลง เช่น นอกชานยวบ.