ผลการค้นหา

จับมือ

หมายถึงก. ทักทายตามธรรมเนียมตะวันตกโดยบุคคล ๒ คน ประสานมือขวาของกันและกันแล้วเขย่า, เรียกอาการที่ครูสอนโดยจับมือผู้เริ่มเรียนให้ทำตามในการสอนบางวิชาเช่น ฟ้อนรำ ดนตรี หรืองานฝีมือบางอย่าง เช่น จับมือรำ จับมือตีระนาด, โดยปริยายหมายถึงร่วมมือกัน เช่น ชาวบ้านจับมือกันพัฒนาแหล่งน้ำ.

มือจับ

หมายถึงน. ส่วนที่ทำไว้สำหรับจับเวลาเปิดปิดประตูหรือในการใช้งานอื่น ๆ เป็นต้น เช่น มือจับประตูรถยนต์ มือจับกบไสไม้ มือจับลิ้นชัก.

มือเป็นระวิง

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ใช้มือทำงานไม่ได้หยุด ในความว่า ทำงานมือเป็นระวิง.

มือโม่

หมายถึงน. ไม้ที่ยื่นออกมาจากตัวโม่ มีเดือยสำหรับจับหมุน.

มือสาม

หมายถึงน. เพชฌฆาตที่ลงดาบประหารชีวิตนักโทษเป็นคนที่ ๓.

รามือ

หมายถึงก. ทำงานน้อยลง.

พนมมือ

หมายถึงก. กระพุ่มมือ, ประนมมือ ก็ว่า.

มีมือมีเท้า

หมายถึงก. มีผู้คอยช่วยเหลือเปรียบเสมือนมือและเท้า.

ง่ามมือ

หมายถึงน. ช่วงโค้งระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้.

ออกฤทธิ์

หมายถึงก. สำแดงคุณหรือโทษให้ปรากฏ เช่น ยาออกฤทธิ์ ยาพิษออกฤทธิ์; (ปาก) อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น, แผลงฤทธิ์ ก็ว่า.

ว่างมือ

หมายถึงว. ไม่มีอะไรทำ เช่น ว่างมือเมื่อไร จะช่วยตัดเสื้อให้.

หยิบมือเดียว

หมายถึง(สำ) น. จำนวนน้อยมาก เช่น มีทหารแค่หยิบมือเดียวจะไปรบกับใครเขาได้.