ผลการค้นหา

ปลุก

หมายถึง[ปฺลุก] ก. ทำให้ตื่นจากหลับ, ทำให้ได้สติรู้สึกตัว, กระตุ้นให้เกิดแรงกำลัง ความขลัง และความกล้าแข็ง เป็นต้น.

พายุ

หมายถึงน. ลมแรง. (ป., ส. วายุ ว่า ลม).

เบาแรง

หมายถึงว. ผ่อนหรือช่วยให้ใช้แรงหรือกำลังน้อยลง.

อ่อนเพลีย

หมายถึงว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกำลัง.

ตะไคร่

หมายถึง[-ไคฺร่] น. พืชสีเขียวที่เกิดติดอยู่ตามต้นไม้ บางทีก็เกิดในนํ้าและตามพื้นดินหรือกำแพงที่ชุ่มชื้น.

ศักดิ์สิทธิ์

หมายถึงว. ที่เชื่อถือว่ามีอำนาจอาจบันดาลให้สำเร็จได้ดังประสงค์, ขลัง, เช่น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์.

ฟ้าร้อง

หมายถึงน. เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ.

ขับเคลื่อน

หมายถึงก. ผลักหรือดันให้ไปด้วยแรงดันไอนํ้าหรือกังหันเป็นต้น.

บรรสพ

หมายถึง[บัน-] ก. เกิดผล, ได้. (แผลงมาจาก ประสพ).

ปมเปา

หมายถึงว. ปุ่มที่เกิดตามเนื้อตามตัว.

โอษฐภัย

หมายถึงน. ภัยที่เกิดจากคำพูด.

ก่อกวน

หมายถึงก. ก่อให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้.