ผลการค้นหา

ง่อยเปลี้ยเสียขา

หมายถึงว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.

กะทับ

หมายถึงน. นกตะขาบ. (พจน. ๒๔๙๓).

ท้องเรื่อง

หมายถึงน. เนื้อเรื่องที่ดำเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบ.

บี้แบน

หมายถึงว. แบนจนผิดรูปผิดร่างเพราะถูกกดหรือทับ.

ปลงตก

หมายถึงก. พิจารณาจนเห็นจริงแล้วปล่อยไปตามสภาพ.

หมางเมิน

หมายถึงก. ห่างเหินเพราะขุ่นเคืองใจจนไม่อยากเห็นหน้า.

มึนเมา

หมายถึงก. เมาจนรู้สึกมึนหัว.

ภังคี

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กินปลิง

หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ใจขาด

หมายถึงว. จนสุดความสามารถ เช่น สู้ใจขาด.

ด้านไม้

หมายถึงก. ถูกตีมากจนชินเลยไม่รู้จักหลาบจำ.

พูน

หมายถึงก. เพิ่มให้สูงขึ้นให้มากขึ้น เช่น พูนดิน. ว. เต็มจนนูน เช่น ตักข้าวจนพูนจาน.