ผลการค้นหา

เยิ่น

หมายถึงว. มีระยะยาวหรือนานยืดออกไป; เนิบ เช่น อ่อนเยิ่น.

น้า

หมายถึงน. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.

โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน

หมายถึง(สำ) น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว.

ผ้านวม

หมายถึงน. ผ้าห่มที่มีของอ่อนนุ่มเช่นสำลีอยู่ข้างในเพื่อให้ความอบอุ่น.

สะอิ้ง

หมายถึงว. อาการที่เดินเอวอ่อนไปอ่อนมา เช่น เดินสะอิ้ง. น. สายรัดเอว เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง, สะเอ้ง ก็ว่า. (ไทยใหญ่ แอ้ง ว่า เอว).

ลมชวย

หมายถึงน. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมที่พัดเรื่อย ๆ.

ละลวย

หมายถึงก. งงงวย, ทำให้หลง, เช่น คาถามหาละลวย. ว. มีมาก, ได้มาก; อ่อน, นุ่ม.

หยุ

หมายถึง[หฺยุ] (โบ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.

แผละ

หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.

พลุ้น

หมายถึง[พฺลุ้น] ว. อ่อน (ใช้แก่มะพร้าวที่กะลายังไม่แข็ง).

กะปวกกะเปียก

หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.

ง้องอน

หมายถึงก. อ้อนวอนขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ, งอนง้อ ก็ว่า.