ผลการค้นหา

อัป,อัป-

หมายถึง[อับปะ-] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ, ใช้ อป ก็ได้. (ป., ส. อป).

ปาลี

หมายถึงน. ผู้ปกครอง, ผู้เลี้ยง, ผู้รักษา. (ป., ส.).

โชดก

หมายถึงน. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป. โชตก).

ปฏิปัน

หมายถึง(แบบ) น. ผู้ดำเนินไปแล้ว, ผู้บรรลุแล้ว, ผู้ตรัสรู้แล้ว. (ป. ปฏิปนฺน).

โชตกะ

หมายถึง[โชตะกะ] น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป.).

แน่แน่ว

หมายถึงว. อาการที่ใจมุ่งมั่นอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ตั้งใจแน่แน่ว, แน่วแน่ ก็ว่า.

วาที

หมายถึงน. ผู้พูด, ผู้กล่าว, ผู้ชี้แจง, ผู้โต้แย้ง; คนเล่นดนตรี. (ป., ส.).

ใจดี

หมายถึงว. มีใจเมตตากรุณา, ไม่โกรธง่าย; คุมใจไว้ให้มั่น เช่น ใจดีสู้เสือ.

เจ้าหน้าที่

หมายถึงน. ผู้มีหน้าที่, ผู้ปฏิบัติหน้าที่.

ต้นคิด

หมายถึงน. ผู้ประดิษฐ์แบบขึ้นใหม่, ผู้ริเริ่ม.

ปาโมกข์

หมายถึงน. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).

รโหคต

หมายถึงว. ผู้ไปในที่ลับ, ผู้อยู่ในที่สงัด. (ป.).