ผลการค้นหา

กรีด

หมายถึง[กฺรีด] ก. ขีดให้เป็นรอยหรือให้ขาด เช่น เอากากเพชรกรีดกระจก เอามีดกรีดใบตองเย็บกระทง; ระไป, ครูดไป, เช่น เอาหลังเล็บกรีดลูกทุเรียนเพื่อให้รู้ว่ากินได้หรือยัง; เอาคมมีดสะบัดบนของแข็งเพื่อให้คม เช่น เอามีดกรีดหินเพื่อให้คม กรีดมีดบนปากชาม.

ขำ

หมายถึงว. มีลักษณะหน้าตาคมชวนให้มอง เช่น งามขำ ดำขำ; ขบขัน เช่น นึกขำ.

กรภุม

หมายถึง[กอระ-] (โบ) น. กระพุ่ม เช่น สนธยากรภุมบุษปบังคมบำบวงสรณ. (อนิรุทธ์).

ไซ

หมายถึงน. ชื่อหญ้าชนิด Leersia hexandra Sw. ในวงศ์ Gramineae ชอบขึ้นในที่ลุ่ม ใบยาวแหลมคม.

จักตอก

หมายถึงก. เอาคมมีดผ่าไม้ไผ่ให้เป็นเส้นแบนบาง สำหรับใช้ผูกมัดหรือสานสิ่งต่าง ๆ.

แสง

หมายถึงน. อาวุธ, ศัสตรา, เครื่องมีคม, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระแสง เช่น พระแสงดาบ พระแสงปืน.

สิน

หมายถึงก. ตัด, ฟันให้ขาด, เช่น สินมือสินเท้า, ใช้ของมีคมตัดและแต่งให้เรียบร้อย เช่น สินหัวไม้.

เคี่ยม

หมายถึงน. ชื่อเครื่องมือของช่างทำหวี ทำด้วยเหล็กมีคมเป็นขั้น ๆ ใช้แต่งซี่หวี.

ปากตะขาบ

หมายถึงน. รูปเป็นง่ามอย่างเขี้ยวตะขาบ; ชื่อกบไสไม้มีคมเป็นง่ามสำหรับไสไม้ให้เป็นลวดลาย, ปากจะขาบ ก็เรียก.

ไตรสรณคมน์

หมายถึง[-สะระนะคม] น. การถึงพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึก.

ป่านคม

หมายถึงน. เส้นด้ายชักว่าวที่เอาผงแก้วผสมกาวหรือแป้งเปียกเป็นต้นทาเพื่อให้คม.

บิ่น

หมายถึงก. แตกลิไปเล็กน้อย (ที่คม ที่แง่ หรือที่ยอด) เช่น มีดบิ่น ชามปากบิ่น. ว. บ้าอย่างหุนหันพลันแล่น, บ้าบิ่น ก็ว่า.