ผลการค้นหา

พัง

หมายถึงก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู.

บาหลี

หมายถึง[-หฺลี] น. ชื่อเกาะหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย อยู่ทางตะวันออกของเกาะชวา, เรียกประชาชนชาวเกาะนั้นว่า ชาวบาหลี.

แต้จิ๋ว

หมายถึงน. จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.

ตำบล

หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.

พนชีวี

หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).

พลโลก

หมายถึง[พนละ-] น. ชาวโลก, พลเมืองของโลก.

เซิ้ง

หมายถึงก. ร้องรำทำเพลงแบบชาวอีสาน.

นครวาสี

หมายถึง[นะคะระ-] น. ชาวนคร. (ป.).

ออกปาก

หมายถึงก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตำหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.

มอระกู่

หมายถึงน. หม้อสูบยาของชาวอาหรับ. (ช.).

กวางตุ้ง

หมายถึง[กฺวาง-] น. ชาวจีนในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน, เรียกภาษาของชาวจีนในมณฑลนี้ ว่า ภาษากวางตุ้ง.

ลิเก

หมายถึงน. การแสดงชนิดหนึ่งมาจากชาวมลายู, เรียก ยี่เก ก็มี.