ผลการค้นหา

ตะบันน้ำกิน

หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.

ปโยนิธิ

หมายถึงน. “ที่รับน้ำ” คือ ทะเล. (ส.).

ทำนบ

หมายถึงน. สิ่งก่อสร้างที่ปิดกั้นลำน้ำไม่ให้น้ำไหลผ่าน.

เลน

หมายถึงน. ดินเปียกเหลวจนปั้นไม่ได้ เช่น โกยเลนลอกท้องร่อง.

กระเพื่อม

หมายถึงก. อาการของสิ่งเหลวหรือนุ่มที่ไหวขึ้น ๆ ลง ๆ เช่น นํ้ากระเพื่อม.

สะดืออ่าง

หมายถึงน. รูเหนือท่อน้ำทิ้งที่อ่างล้างหน้าหรืออ่างอาบน้ำเป็นต้น สำหรับให้น้ำไหลลงสู่ท่อน้ำทิ้ง.

เรี่ยราด

หมายถึงว. กระจายไปอย่างเลอะเทอะ เช่น น้ำหกเรี่ยราด น้ำแกงหกเรี่ยราด.

น่วม

หมายถึงว. อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.

ลำประโดง

หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน, ลำกระโดง ก็ว่า.

ละล้าละลัง

หมายถึงว. ห่วงหน้าห่วงหลัง, พะวงหน้าพะวงหลัง, พะวักพะวน, เช่น เกิดไฟไหม้ละล้าละลังคว้าอะไรไม่ถูก.

เผละผละ

หมายถึงว. อ้วนจนเนื้อเหลวไม่มีรูปมีทรง เช่น อ้วนเผละผละ.

โดยสิ้นเชิง,อย่างสิ้นเชิง

หมายถึงว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, เช่น เขาพ้นข้อหาโดยสิ้นเชิง โครงการนี้ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง.