ตัวกรองผลการค้นหา
เลหยะ
หมายถึง[เลหะยะ] (แบบ) ว. (ของ) ควรลิ้ม. (ส.).
อกัปปิยโวหาร
หมายถึงน. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).
ตีกิน
หมายถึงก. ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.
เบญจธรรม
หมายถึงหลักธรรม 5 ประการที่ควรปฏิบัติ
เวทย์
หมายถึงว. พึงรู้, ควรรู้. (ส.).
โภชนียะ
หมายถึง(แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).
ยุขึ้น
หมายถึงก. หนุนให้ทำอะไรก็ทำตาม.
ล้ำหน้า
หมายถึงว. เกินเลยไปกว่าที่ควร เช่น เขาชอบทำอะไรล้ำหน้าเพื่อนฝูงอยู่เสมอ; ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัย เช่น ความคิดลํ้าหน้า ทำงานลํ้าหน้า.
ปากไม่มีหูรูด
หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.
ปฏิบัติธรรม
หมายถึงก. ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.
ศุภกร
หมายถึงว. ที่ทำความเจริญ, ที่เป็นมงคล. (ส.).
ดูดอมดูดาย
หมายถึงก. ละทิ้ง เช่น บมิควรดูดอมดูดาย. (สมุทรโฆษ).