ผลการค้นหา

ขังข้อ

หมายถึงก. ตัดกระบอกไม้ไผ่เป็นต้นให้มีข้อติดอยู่ข้างหนึ่ง.

หลัว

หมายถึง[หฺลัว] (ถิ่น-พายัพ) น. ฟืน, ฟืนไม้ไผ่.

ลนควัน

หมายถึงก. ทำให้อ่อนหรือให้แห้งด้วยควันร้อน.

เวฬุ

หมายถึง[เวลุ] น. ไม้ไผ่. (ป. เวฬุ, เวณุ; ส. เวณุ).

บ้องยาแดง

หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อ สำหรับสูบยาแดง.

หอยโข่ง

หมายถึงน. ฝาเรือนเครื่องผูกแบบหนึ่ง มีโครงไม้ไผ่ยืนเป็นหลักซึ่งวางห่างกัน ๑ ฝ่ามือ ด้านในของโครงยืนจะมีไม้ไผ่ผ่าซีกหรือแผ่นไม้เล็ก ๆ ที่เรียกว่า ไม้เซ็น หรือ ลูกเซ็น วางตามขวาง ด้านหลังไม้เซ็นกรุใบจากอ่อนเป็นต้นขัดด้วยเข็มไม้ไผ่อีกชั้นหนึ่ง เรียกว่า ฝาหอยโข่ง.

บ้องกัญชา

หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสำหรับสูบกัญชา.

ตายขุย

หมายถึงก. ออกดอกเป็นเมล็ดแล้วตาย (ใช้แก่ไม้ในจำพวกไผ่).

สระท้อน

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ว. สะท้อน; อ่อน. (ข.).

ป้อแป้

หมายถึงว. อาการที่อ่อนแรงลง, มีกำลังน้อย.

ไม้จริง

หมายถึงน. คำรวมเรียกไม้ต่าง ๆ ที่มีเนื้อแข็ง เว้นไม้ไผ่.

ลมโชย

หมายถึงน. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมชาย ก็ว่า.