ผลการค้นหา

พลั่ว

หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับแทงดิน สาดดิน สาดข้าว รูปแบน ๆ มีด้ามสำหรับถือ.

จักตอก

หมายถึงก. เอาคมมีดผ่าไม้ไผ่ให้เป็นเส้นแบนบาง สำหรับใช้ผูกมัดหรือสานสิ่งต่าง ๆ.

สำปันนี

หมายถึงน. ชื่อเรือขุดชนิดหนึ่ง รูปร่างอย่างเรือมาด แต่เพรียวกว่า หัวและท้ายแบนโตเรี่ยนํ้า.

กระแหล่ง

หมายถึง[-แหฺล่ง] น. วัตถุคล้ายกระดิ่ง แต่เป็นรูปสี่เหลี่ยมแบน ทำด้วยเหล็ก ใช้แขวนคอม้า โค กระบือ.

กะนัด

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ไม้แบน ๒ อันนอกตะกอสำหรับขัดเส้นด้ายเพื่อกันด้ายยุ่ง.

เผยิบ,เผยิบ ๆ

หมายถึง[ผะเหฺยิบ] ว. อาการที่ของแบนบางกระพือขึ้นกระพือลงช้า ๆ เช่น นกกระพือปีกเผยิบ ๆ, พะเยิบ หรือ พะเยิบ ๆ ก็ว่า.

ทาก

หมายถึงน. ชื่อหอยกาบเดี่ยวหลายชนิด หลายวงศ์ ในชั้น Gastropoda เช่น ชนิด Achatina fulica วงศ์ Achatinidae มีเปลือกหุ้มตัว, ชนิด Limax flavus วงศ์ Limacidae ตัวแบนยาว มีเปลือกเล็กแบนมากไม่หุ้มตัว ทั้ง ๒ ชนิดอยู่บนบก.

จามร

หมายถึง[-มอน] น. แส้ขนจามรี ด้ามยาว ปรกติสอดอยู่ในฝักแบนรูปคล้ายน้ำเต้า จัดเป็นเครื่องสูงชนิดหนึ่ง.

สะตอ

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Parkia speciosa Hassk. ในวงศ์ Leguminosae ฝักแบน เมล็ดในกินได้ มีมากทางภาคใต้.

สะตือ

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Crudia chrysantha Schum. ในวงศ์ Leguminosae ฝักแบนกลม ใช้ทำยาได้.

เยิบ,เยิบ ๆ

หมายถึงว. อาการของสิ่งที่แบนและยาวเมื่อรับน้ำหนักมาก ๆ จะไหวตัวขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ เช่น กระดานนอกชานอ่อนเยิบ หาบของมาเยิบ ๆ.

แฟบ

หมายถึงว. อาการของสิ่งที่ตามปรกติควรจะโป่งหรือพอง แต่ได้ยุบหรือแบนลงไป เช่น ยางรถแฟบ ท้องแฟบ อกแฟบ จมูกแฟบ.