ตัวกรองผลการค้นหา
ระตู
หมายถึงน. เจ้าเมืองน้อย. (ช.).
เบิกพยาน
หมายถึง(กฎ) ก. นำพยานมาให้ถ้อยคำต่อศาล.
นเคนทร์,นเคศวร
หมายถึงน. เจ้าเขา, เขาหิมพานต์, เขาไกรลาส. (ส.).
เจ้าที่,เจ้าที่,เจ้าที่เจ้าทาง
หมายถึงน. เทวดารักษาพื้นที่และหนทาง.
วันสืบพยาน
หมายถึง(กฎ) น. วันที่ศาลเริ่มต้นทำการสืบพยาน.
นฤปเวศม์
หมายถึง[-ปะเวด] น. ราชสำนัก; ศาล. (ส.).
หมายบังคับคดี
หมายถึง(กฎ) น. หมายที่เจ้าหนี้ตามคำพิพากษายื่นคำขอต่อศาลเพื่อให้มีการบังคับคดีตามคำพิพากษาหรือคำสั่งของศาล.
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ
หมายถึง(กฎ) น. ศาลยุติธรรมชั้นต้นซึ่งเป็นศาลชำนัญพิเศษ มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีแพ่งหรือคดีอาญาที่กฎหมายบัญญัติให้อยู่ในอำนาจของศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ เช่น คดีอาญาและคดีแพ่งเกี่ยวกับเครื่องหมายการค้า ลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร และคดีแพ่งเกี่ยวกับข้อพิพาทตามสัญญาถ่ายทอดเทคโนโลยีหรือสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิ คดีแพ่งเกี่ยวกับการซื้อขาย แลกเปลี่ยนสินค้าหรือตราสารการเงินระหว่างประเทศ หรือการให้บริการระหว่างประเทศ การขนส่งระหว่างประเทศ การประกันภัย และนิติกรรมอื่นที่เกี่ยวเนื่อง คดีแพ่งหรือคดีอาญาที่เกี่ยวกับข้อพิพาทในการออกแบบวงจร รวมการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ ชื่อทางการค้า ชื่อทางภูมิศาสตร์ที่แสดงถึงแหล่งกำเนิดของสินค้า ความลับทางการค้าและการคุ้มครองพันธุ์พืช.
ค่าธรรมเนียมศาล
หมายถึง(กฎ) น. ค่าธรรมเนียมที่ต้องชำระให้แก่ศาลในการดำเนินคดี.
คนไร้ความสามารถ
หมายถึง(กฎ) น. คนวิกลจริตซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ.
ศาลสูงสุด
หมายถึง(กฎ) น. ศาลที่อยู่ในลำดับสูงสุดเหนือศาลทั้งหลายในสายเดียวกัน คดีที่ศาลสูงสุดพิจารณาพิพากษาแล้วถือว่าถึงที่สุด.
ตีชิง
หมายถึงก. ทำร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาของไป.