ผลการค้นหา

อารัณย์

หมายถึงว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺ; ส. อารณฺย).

อารัญ

หมายถึงว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺ; ส. อารณฺย).

อาว

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อาผู้ชาย, น้องชายของพ่อ.

อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ

หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).

อาราธน์,อาราธนา

หมายถึง[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).

อาฬหก

หมายถึง[อาละหก] น. ชื่อมาตราตวงในบาลี คือ ๔ นาฬี เป็น ๑ อาฬหก; เสาตะลุง. (ป.; ส. อาฒก).

อาณัติ

หมายถึง[อานัด] น. ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, เครื่องหมาย; การมอบหมายให้ดูแลปกครอง เช่น อาณาเขตในอาณัติ ดินแดนในอาณัติ. (ป. อาณตฺติ).

คชาภรณ์

หมายถึงน. เครื่องประดับช้าง. (ป. คช + อาภรณ).

อาฬาริก

หมายถึงน. คนครัว. (ป.; ส. อาราลิก).

อามิษ,อามิส,อามิส-

หมายถึง[อามิด, อามิดสะ-] น. สิ่งของวัตถุเครื่องล่อใจมีเงินเป็นต้น, เช่น อย่าเห็นแก่อามิสสินจ้าง. (ส. อามิษ; ป. อามิส).

วัตถาภรณ์,วัตถาลังการ

หมายถึงน. เครื่องประดับคือผ้า. (ป. วตฺถ + อาภรณ, วตฺถ + อลงฺการ).

พิมพาภรณ์

หมายถึงน. เครื่องประดับร่างกาย ในคำว่า ถนิมพิมพาภรณ์. (ป. พิมฺพ + อาภรณ).