ค้นเจอ 617 รายการ

ซ่อน

หมายถึง(ถิ่น) ก. ช้อน, ต้อน, ใช้เฝือกกั้นลำนํ้าเพื่อจับปลา.

ร้องเพลง

หมายถึงก. ขับลำเป็นทำนองต่าง ๆ, บางทีก็ใช้ว่า ร้อง คำเดียว.

ลู่ออก

หมายถึง(แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์เว้าไปแล้วจะถ่างออกจากกัน. (อ. divergent).

ทำนบ

หมายถึงน. สิ่งก่อสร้างที่ปิดกั้นลำน้ำไม่ให้น้ำไหลผ่าน.

พวยพุ่ง

หมายถึงว. ช่วงโชติ, พุ่งเป็นลำออกไปโดยเร็ว เช่น แสงพวยพุ่ง รัศมีพวยพุ่ง.

กาบปูเล

หมายถึงน. ส่วนล่างของทางใบที่หุ้มรอบลำต้นหมากเมื่อแก่จัดแล้วหลุดลงมา.

ไม้ซาง

หมายถึงน. ไม้ไผ่ลำเล็ก ๆ เนื้อบาง ลำปล้องโต เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๐.๕-๑ เซนติเมตร มีช่วงลำปล้องยาวประมาณ ๗๐-๙๐ เซนติเมตร ใช้ทำเป็นลำกล้องเป่าลูกดอกหรือลูกดินเหนียวปั้นกลมเป็นต้น.

ยาเป่า

หมายถึงน. ยาผงใช้เป่าเข้าลำคอ แก้เจ็บคอ.

ขาก

หมายถึงก. อาการที่ทำให้เสมหะเป็นต้นในลำคอหลุดออก มักมีเสียงดังเช่นนั้น.

เจรียง

หมายถึง[จะเรียง] (แบบ) ก. ขับลำ, ขับกล่อม, ร้องเพลง. (ข. เจฺรียง).

ลู่เข้า

หมายถึง(แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์นูนไปแล้วจะเบนเข้าหากัน. (อ. convergent).

เปลา

หมายถึง[เปฺลา] ว. สูงชะลูดไม่มีกิ่งที่ลำต้น (ใช้แก่ต้นไม้).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ