ผลการค้นหา

อภิ

หมายถึงคำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).

มัจจะ

หมายถึงน. ผู้ที่ต้องตาย ได้แก่พวกมนุษย์ ดิรัจฉาน. (ป.).

คร่ำหวอด

หมายถึง(ปาก) ว. มีประสบการณ์สูง, มีความชำนาญสูงมาก, เช่น เขาคร่ำหวอดอยู่ในวงการเมือง.

ระหง

หมายถึงว. สูงโปร่ง เช่น ป่าระหง, สูงสะโอดสะอง เช่น รูปร่างระหง คอระหง.

สล้าง

หมายถึง[สะล่าง] ว. ที่ตั้งอยู่สูงเด่นเป็นหมู่เป็นพวก เช่น ต้นสักสูงสล้าง.

ตะเหลนเป๋น

หมายถึงว. ใช้ประกอบคำ สูง หรือ ยาว หมายความว่า สูงผิดส่วน ยาวผิดส่วน.

ทะเยอทะยาน

หมายถึงก. อยากมีฐานะหรือภาวะสูงกว่าดีกว่าที่เป็นอยู่.

ผู้ลากมากดี

หมายถึงน. ผู้ดี, ผู้มีสกุลสูง.

จรูส

หมายถึง[จะหฺรูด] (แบบ) ว. สูง, กรวด, จรวด.

จอมทัพ

หมายถึงน. ตำแหน่งสูงสุดของกองทัพ.

ถะเกิน

หมายถึง(กลอน) ว. สูง, ชู, คํ้า.

แพง

หมายถึงว. มีราคาสูง, ตรงข้ามกับ ถูก.