ตัวกรองผลการค้นหา
เกี้ยว
หมายถึงน. คานหามของจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).
ฉำเฉง
หมายถึงน. มูลฝิ่นครั้งที่ ๓. (จ. ซำเฉง).
เก๊ก
หมายถึง(ปาก) ก. วางท่า; ขับไล่. (จ.).
เกาเหลา
หมายถึง[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
เกี้ยมไฉ่
หมายถึงน. ผักดองเค็มชนิดหนึ่ง. (จ.).
ประ,ประ-,ประ-
หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.
ปริ,ปริ-,ปริ-
หมายถึง[ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.
ปโย,ปโย-
หมายถึงน. นํ้านม, นํ้า. (ป., ส. ปย), ที่เป็น ปโย เพราะเข้าสมาสกับศัพท์ที่มีพยัญชนะตัวหน้าเป็นอักษรตํ่าหรือตัว ห ดังตัวอย่างต่อไปนี้
ประตาป
หมายถึงน. ประดาป.
ปาป,ปาป-
หมายถึง[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).
ถูป,ถูป-
หมายถึง[ถูปะ-] (แบบ) น. เจดีย์ซึ่งก่อไว้สำหรับบรรจุของควรบูชา มีกระดูกของบุคคลที่นับถือเป็นต้น. (ป.).
ปริกัลป,ปริกัลป-
หมายถึง[ปะริกันละปะ-] น. ความตรึก, ความดำริ, ความกำหนดในใจ. (ส. ปริกลฺป; ป. ปริกปฺป).