ตัวกรองผลการค้นหา
ทะ
หมายถึงคำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น
แสงสว่าง
หมายถึงน. แสงที่มีความสว่าง.
เป็นกันเอง
หมายถึงว. มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน.
หวังดี
หมายถึงก. มีความปรารถนาที่ดี.
มีชีวิตชีวา
หมายถึงว. มีความสดชื่นคึกคัก.
ใจกว้าง
หมายถึงว. มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.
อำนวย
หมายถึงก. ให้. (แผลงมาจาก อวย).
คำ
หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.
มือสะอาด
หมายถึง(สำ) ว. มีความประพฤติดี, มีความซื่อสัตย์สุจริตไม่คดโกงหรือฉ้อราษฎร์บังหลวง.
โชดึก
หมายถึงน. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป. โชติก).
โชติก,โชติก-
หมายถึง[โชติกะ-] น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป.).
หนา
หมายถึงคำประกอบท้ายคำอื่นที่มีความหมายไปในเชิงบังคับหรืออ้อนวอน เช่น อยู่เถิดหนา.