ผลการค้นหา

ศาลแขวง

หมายถึง(กฎ) น. ศาลยุติธรรมชั้นต้นซึ่งมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีและมีอำนาจไต่สวนหรือมีคำสั่งใด ๆ ซึ่งผู้พิพากษาคนเดียวมีอำนาจตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่ระบุไว้ในพระธรรมนูญศาลยุติธรรม.

นรชาติ

หมายถึงน. คน, หมู่คน.

นรากร

หมายถึงน. คน, หมู่คน.

อาณาเกษตร,อาณาเขต

หมายถึงน. เขตแดนในอำนาจปกครอง.

ทะนงศักดิ์

หมายถึงก. ถือดีในอำนาจของตัว.

สงครามเย็น

หมายถึงน. การต่อสู้ระหว่างประเทศต่อประเทศโดยไม่ใช้อาวุธ แต่ใช้อำนาจอื่นแทน เช่น อำนาจทางการเมือง อำนาจทางเศรษฐกิจ.

คนเก่าคนแก่

หมายถึงน. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง; คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.

ขึ้นชื่อว่า

หมายถึงใช้เป็นคำประกอบหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความ เช่น ขึ้นชื่อว่าคนพาลละก็ต้องหลีกให้ห่างไกล.

บัญชา

หมายถึงน. คำสั่งของผู้มีอำนาจบังคับในการปกครอง. ก. สั่งการตามอำนาจหน้าที่.

ตัวแทน

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้มีอำนาจทำการแทนบุคคลอื่น; ชื่อสัญญาซึ่งให้บุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ตัวแทน มีอำนาจทำการแทนบุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ตัวการ และตัวแทนตกลงจะทำการนั้น.

เผด็จการ

หมายถึงน. การใช้อำนาจบริหารเด็ดขาด, เรียกลัทธิหรือแบบการปกครองที่ผู้นำคนเดียวหรือบุคคลกลุ่มเดียวใช้อำนาจอย่างเด็ดขาดในการบริหารประเทศว่า ลัทธิเผด็จการ, เรียกผู้ใช้อำนาจเช่นนั้นว่า ผู้เผด็จการ.

หมาหมู่

หมายถึง(ปาก) น. กลุ่มคนที่กลุ้มรุมทำร้ายคนคนเดียว.