ผลการค้นหา

ขัดเคือง

หมายถึงก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.

โกรธา

หมายถึง[โกฺร-] (กลอน) ก. โกรธ.

ขัดแค้น

หมายถึงก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.

คืนดี

หมายถึงก. โกรธกันแล้วกลับดีกัน.

เหยา

หมายถึง[เหฺยา] ก. ยั่วให้โกรธ.

เข่นฆ่า

หมายถึงก. ฆ่าด้วยความโกรธแค้น.

เผล่

หมายถึง[เผฺล่] ว. อาการที่ยิ้มอย่างกระหยิ่มอิ่มใจ.

กระย่อง,-กระย่อง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระยิ้ม เป็น กระยิ้มกระย่อง.

ป่อง,ป่อง,ป่อง ๆ

หมายถึงว. อาการของคนโกรธแกมงอน ในคำว่า โกรธป่อง ๆ.

ยิ้มหัว

หมายถึงก. ยิ้มแกมหัวเราะ, ยิ้มแย้มหยอกล้อกัน.

ลุแก่โทสะ,ลุโทสะ

หมายถึงก. บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ.

สิตะ

หมายถึงว. ยิ้ม, ยิ้มแย้ม. (ป.; ส. สฺมิต).