ผลการค้นหา

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

ครึม,ครึมครุ

หมายถึง[คฺรึม, คฺรึมคฺรุ] น. ป่าทึบ, ป่ารก.

ซ่องเสพ

หมายถึงก. คบหากัน เช่น ควรซ่องเสพนักปราชญ์ อย่าซ่องเสพคนพาล; ร่วมประเวณี.

โลกสถิติ

หมายถึง[โลกะ-] น. ความเป็นอยู่ของโลก. (ส.).

โลกธาดา

หมายถึง[โลกกะ-] น. พระผู้สร้างโลก. (ส. โลกธาตฺฤ).

โลเกศ

หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่ในโลก, จอมโลก. (ส.; ป. โลเกส).

ภูวนตรัย,ภูวนัตตรัย

หมายถึงน. โลกสาม. (ส.).

พง

หมายถึงน. ดงหญ้าหรือดงไม้ที่เป็นหมู่ ๆ หรือที่รก ๆ เช่น ป่าดงพงพี รกเป็นพง.

โลกุตร

หมายถึง[โลกุดตะระ] ว. เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก, เช่น โลกุตรธรรม เรื่องโลกุตระ.

แบ่งสันปันส่วน

หมายถึงก. แบ่งให้ตามสัดตามส่วนที่ควรจะได้.

ตักกะ

หมายถึง(แบบ) น. ตรรก, ความตรึก, ความคิด. (ป. ตกฺก).

โลกย์,โลกยะ,โลกัย

หมายถึงว. ของโลก. (ส. โลกฺย).