ผลการค้นหา

แถ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ทำให้เตียน, ทำให้โล่ง, เช่น แถผม แถหัว หมายถึง โกนผม โกนหัว.

ปวดเศียรเวียนเกล้า

หมายถึง(สำ) ก. เดือดร้อนรำคาญใจเพราะมีเรื่องยุ่งยากมากจนแก้ไม่ทัน.

ก้อย

หมายถึงน. นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง ๕ เรียกว่า นิ้วก้อย; ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ว่า ด้านก้อย, คู่กับ ด้านหัว; โดยปริยายหมายความว่า เล็ก เช่น หัวเท่ากิ่งก้อย คือ หัวเล็กนิดเดียว, ไม่รู้จักนิ้วก้อยหัวแม่มือ หมายความว่า ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ หรือ ไม่รู้จักตํ่าสูง.

วัยเด็ก

หมายถึงน. วัยที่อายุยังน้อย.

ตักน้ำรดหัวสาก

หมายถึง(สำ) ก. แนะนำพรํ่าสอนเท่าไรก็ไม่ได้ผล เช่น นํ้ารดหัวสาก สอนเด็กปากมาก เลี้ยงลูกใจแข็ง. (สุบิน กลอนสวด), ตักนํ้ารดหัวตอ ก็ว่า.

บาดเสี้ยนบาดหนาม

หมายถึงน. แผลที่ถูกเสี้ยนหนามยอกแล้วกลายเป็นพิษ ทำให้มีอาการปวดผิดปรกติ.

น่าเกลียดน่าชัง

หมายถึง(สำ) ว. น่ารักน่าเอ็นดู (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).

สร้อยอ่อน

หมายถึงน. สร้อยขนาดเล็กตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปเรียงกัน มีหัวเป็นที่ร้อย.

หัวคุ้ง

หมายถึงน. ส่วนเริ่มต้นของโค้งแม่น้ำ.

หัวใส

หมายถึงว. มีความคิดว่องไวในการหาประโยชน์ เช่น พ่อค้าหัวใส.

มึนหัว

หมายถึงก. รู้สึกตื้อในสมอง, มึน ก็ว่า.

หัวเข่า

หมายถึงน. อวัยวะตรงที่ปลายกระดูกต้นขากับหัวกระดูกแข้งต่อกัน, เข่า ก็ว่า.