ตัวกรองผลการค้นหา
เถาะ
หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๔ ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย.
วนจร,วนจรก
หมายถึง[วะนะจอน, วะนะจะรก] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).
ระนัม
หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ, ระนาม ก็ว่า.
ป่าเบญจพรรณ
หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.
ดงดึก
หมายถึงน. ป่าลึกเข้าไปไกล.
ปุลินท์
หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
วน,วน-,วน-
หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).
เกี่ยวแฝกมุงป่า
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.
ทาย
หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).
ไม้ล้มขอนนอนไพร
หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.
พนอง
หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).