ผลการค้นหา

ทุ้ง

หมายถึงก. กระทุ้ง เช่น ชอบแต่ทุบถองทุ้งให้กุ้งกิน. (มณีพิชัย).

ทางพิเศษ

หมายถึง(กฎ) น. ทางหรือถนนซึ่งจัดสร้างขึ้นไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้พื้นดิน เหนือพ้นพื้นดินหรือพื้นนํ้า เพื่ออำนวยความสะดวกในการจราจรเป็นพิเศษ.

ดินกรด

หมายถึงน. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นกรด, ดินเปรี้ยว ก็เรียก.

พุทธุปบาทกาล

หมายถึง[พุดทุบบาดทะกาน] น. ช่วงเวลาที่มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลก. (ป.).

ทอย

หมายถึงก. โยนให้เรียดหรือเรี่ยดินไปให้ถูกเป้า.

เทวดาเดินหน

หมายถึงน. ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน.

ทุพภิกขันดร,ทุพภิกขันดรกัป

หมายถึง[ทุบพิกขันดอน, ทุบพิกขันดะระกับ] น. ระยะเวลาที่กำหนดไว้ว่าเป็นตอนที่ขาดแคลนอาหาร, คู่กับ สัตถันดรกัป คือ ระยะเวลาที่ฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่อน. (ป.).

ขุยอินทรีย์

หมายถึงน. อินทรียวัตถุที่สลายตัวปะปนอยู่ในดิน ทำให้ดินอุดมสมบูรณ์. (อ. humus).

วสุธา

หมายถึงน. แผ่นดิน, พื้นดิน. (ป., ส.).

โพน

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จอมปลวก, เนินดิน.

ภู

หมายถึงน. ดิน, แผ่นดิน, โลก. (ป., ส.).

แตกระแหง

หมายถึงก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.