ตัวกรองผลการค้นหา
ไผ
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ส. ใคร.
ฉวี
หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).
นั่งซัง
หมายถึงก. เข้าอยู่ในที่ซึ่งไม่มีใครจะทำอันตรายได้แล้ว, ขึ้นซัง ก็ว่า.
สัมมาคารวะ
หมายถึงน. ความเคารพนบนอบ เช่น พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีสัมมาคารวะ.
หนามแหลมไม่มีใครเสี้ยม
หมายถึง(สำ) น. คนที่มีปฏิภาณไหวพริบตามธรรมชาติโดยไม่ต้องมีใครสอน, มักใช้เข้าคู่กับ มะนาวกลมเกลี้ยงไม่มีใครกลึง.
จับมือใครดมไม่ได้
หมายถึง(สำ) ก. หาตัวผู้กระทำผิดไม่ได้.
หลู่หลี่
หมายถึงว. โลเล; ไม่ใคร่กลัวใคร.
ปากกล้า
หมายถึงว. พูดไม่เกรงกลัวใคร.
โดดเดี่ยว
หมายถึงว. เดียวเท่านั้น, อยู่ตามลำพังไม่เกี่ยวข้องกับใคร.
ภูมิบาล,ภูมิภุช
หมายถึง[พูมิ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
เจ้าปู่
หมายถึงน. ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, ปู่เจ้า ก็ว่า.
ภูมิบริมาณ
หมายถึง[พูมิ-] น. มาตราเนื้อที่. (ส.).