ผลการค้นหา

สัมปทา

หมายถึง[สำปะทา] น. ความถึงพร้อมด้วยคุณความดี เช่น อุฏฐานสัมปทา = ความถึงพร้อมด้วยความเพียร. (ป., ส.).

อุปจาร

หมายถึง[อุปะจาน] น. การเข้าใกล้, ที่ใกล้, บริเวณรอบ ๆ เช่น อุปจารวัด. (ป., ส.).

อุลปนะ

หมายถึง[อุนละปะ-] น. การกล่าวอ้าง, การเรียกร้อง. (ป. อุลฺลปน).

อุปริ

หมายถึง[อุปะริ, อุบปะริ] คำประกอบหน้าศัพท์ภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เบื้องบน ข้างบน. (ป., ส.).

อุปสัมปทาเปกข์,อุปสัมปทาเปกษ์

หมายถึง[อุปะสำปะทาเปก, อุบปะสำปะทาเปก] น. “ผู้เพ่งอุปสมบท” คือ นาคที่บรรพชาเป็นสามเณรแล้วและจะขอบวชเป็นภิกษุต่อไป. (ป. อุปสมฺปทาเปกฺข; ส. อุปสมฺปทาเปกฺษ).

ตีนเหยียด

หมายถึงน. ชื่อเรียกสระอุ.

ปวัตน,ปวัตน-,ปวัตน์

หมายถึง[ปะวัดตะนะ-, ปะวัด] น. ความเป็นไป. (ป.).

อุตตานภาพ

หมายถึง[อุดตานะพาบ] (กลอน) ก. นอนหงาย เช่น รวบพระกรกระหวัดทั้งซ้ายขวาให้พระนางอุตตานภาพ. (ม. ร่ายยาว กุมาร), เขียนเป็น อุตตานะภาพ ก็มี เช่น ฉวยกระชากชฎาเกษเกล้าให้นางท้าวเธอล้มลงอุตตานะภาพ. (ม. กาพย์ กุมารบรรพ). (ป. อุตฺตาน ว่า หงาย + ภาว).

ทีป,ทีปะ

หมายถึง[ทีบ, ทีปะ] (แบบ) น. เกาะ; แสงไฟ. (ป., ส.).

พินทุกัป,พินทุกัปปะ

หมายถึงน. การทำพินทุ คือ เขียนรูปวงที่มุมจีวรตามวินัยบัญญัติ. (ป. พินฺทุกปฺป).

อุรัจฉทะ,อุรัจฉัท

หมายถึง[อุรัดฉะทะ, อุรัดฉัด] น. เครื่องกำบังอก, เกราะ; เครื่องประดับอก. (ป.; ส. อุรศฺฉท).

อุปยุวราช

หมายถึง[อุปะยุวะราด, อุบปะยุวะราด] น. ตำแหน่งเจ้าในนครล้านช้างรองพระเจ้าแผ่นดิน แต่อยู่เหนืออุปราช. (ป.).