ผลการค้นหา

ธรณีประตู

หมายถึงน. ไม้รองรับกรอบล่างของประตู มีรูครกสำหรับรับเดือยบานประตู และมีรูสำหรับลงลิ่มหรือลงกลอน เช่น ธรณีประตูโบสถ์, ปัจจุบันเรียกไม้กรอบล่างประตูว่า ธรณีประตู.

อกเลา

หมายถึงน. ไม้ที่เป็นสันทาบอยู่ที่บานประตูหรือหน้าต่างแบบโบราณ เพื่อบังช่องที่บานประตูหรือหน้าต่างทั้ง ๒ บานประกับกัน.

อ๊อดแอ๊ด,อ๊อด ๆ แอ๊ด ๆ

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงเปิดปิดประตูที่บานพับฝืดเป็นต้น.

ดาฬ

หมายถึง[ดาน] (โบ) น. กลอนประตู. (ดู ดาล ๑).

โตงเตง

หมายถึงน. เครื่องหูกชนิดหนึ่ง มี ๒ อันผูกแขวนลงมาสำหรับสวมกระดานที่ม้วนด้าย; เรียกเสาไม้ขนาดใหญ่ ๒ เสาที่แขวนห้อยอยู่กลางประตูเพนียดให้ช้างเข้าออกว่า เสาโตงเตง, ประตูเข้ามีเสาโตงเตง ๒ ชั้น ส่วนประตูออกมีเสาโตงเตงชั้นเดียว, เรียกประตูเพนียดที่มีเสาโตงเตงว่า ประตูโตงเตง. ว. อาการแห่งสิ่งของที่ห้อยแล้วหย่อนยานแกว่งไปมาได้.

ประตูผี

หมายถึง(โบ) น. ประตูที่เป็นทางนำศพออกจากภายในเขตกำแพงเมือง.

ตาฬะ

หมายถึง(แบบ) น. ลูกกุญแจ, กลอนประตู, ลูกดาล. (ป., ส.).

พรวดพราด

หมายถึง[-พฺราด] ว. อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น วิ่งพรวดพราด เปิดประตูพรวดพราดเข้ามา.

ลูกดาล

หมายถึงน. เหล็กสำหรับไขดาลประตู มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบ.

ทับหลัง

หมายถึงน. ลวดลายที่ทำประดับไว้บนหลังตู้; ท่อนหินรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่สลักเป็นลวดลายต่าง ๆ ประดับอยู่เหนือประตูเข้าปราสาทหิน; เรียกตัวไม้ที่อยู่ตอนบนหน้าต่างหรือประตูหลังกรอบเช็ดหน้า ใช้บังคับปลายเดือยบานแผละหน้าต่างหรือประตูว่า ทับหลังหน้าต่าง หรือ ทับหลังประตู. (ปาก) ก. อยู่ข้างล่าง (ใช้แก่การพนันเช่นไพ่ตอง).

ขอรับ

หมายถึงน. โลหะทำเป็นห่วงสำหรับรับขอสับ มักติดที่ประตูหน้าต่าง.

ช่องกุด

หมายถึงน. ประตูแบบมียอดที่เจาะกำแพงเมืองหรือกำแพงวังชั้นนอกเป็นทางเข้าออก.