ผลการค้นหา

อุกกาบาต

หมายถึงน. ผีพุ่งไต้, อุกลาบาต ก็เรียก. (ป. อุกฺกาปาต; ส. อุลฺกาปาต).

วสันต,วสันต-,วสันต์

หมายถึง[วะสันตะ-, วะสัน] น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).

ต

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.

อลงกต

หมายถึง[อะลงกด] ก. ตกแต่ง, ประดับประดา. (ป. อลงฺกต; ส. อลํกฺฤต).

ปณต

หมายถึง[ปะนด] ก. ประณต. (ป.; ส. ปฺรณต).

ศาศวัต

หมายถึง[สาดสะ-] ว. ยั่งยืน. (ส. ศาศฺวต; ป. สสฺสต).

ตฤตีย,ตฤตีย-,ตฤตียะ

หมายถึง[ตฺริตียะ-] (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).

สมิต

หมายถึง[สะมิด] ก. ยิ้ม, เบิกบาน. (ส.; ป. สิต).

ติตติระ

หมายถึง[ติด-] (แบบ) น. นกกระทา. (ป.).

ฑังส,ฑังส-

หมายถึง[ดังสะ-] (แบบ) น. เหลือบ. (ป. ฑํส).

สมะ

หมายถึงน. ความสงบ, ความราบคาบ. (ป.).

อรหันต,อรหันต-,อรหันต์

หมายถึง[อะระหันตะ-, ออระหันตะ-, อะระหัน, ออระหัน] น. ชื่อพระอริยบุคคลชั้นสูงสุดใน ๔ ชั้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์ เรียกว่า พระอรหันต์. (ศัพท์นี้ใช้ อรหา หรือ อรหัง ก็มี แต่ถ้าใช้เป็นคำวิเศษณ์หรืออยู่หน้าสมาสต้องใช้ อรหันต). (ป.; ส. อรฺหนฺต).