ผลการค้นหา

กระสับกระส่าย

หมายถึงว. เร่าร้อนใจทนนิ่งเป็นปรกติไม่ได้, กระวนกระวาย, ทุรนทุราย.

ตะลึง

หมายถึงก. อาการที่ชะงักงันนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งเพราะคาดไม่ถึง.

ปากเป็นชักยนต์

หมายถึง(สำ) ก. ว่ากล่าวสั่งสอนไม่รู้จักหยุด.

สถาปนียพยากรณ์

หมายถึง[-นียะ-] น. การจำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยอาการนิ่ง.

พักสายตา

หมายถึงก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.

ดิฐ

หมายถึงก. ตั้งอยู่, คงอยู่, เหลืออยู่, พักอยู่, หยุดอยู่. (ป. ติฏฺ).

ไลไล้

หมายถึงก. ลูบไม่หยุด, ลูบถี่ ๆ.

สถาปนียวาที

หมายถึง[-นียะ-] น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยการนิ่ง.

กระดุกกระดิก

หมายถึงว. อาการที่ขยับไปขยับมาไม่อยู่นิ่ง ๆ, ยักไปยักมา, ดุกดิก ก็ว่า.

ดุกดิก

หมายถึงก. อาการที่ขยับไปขยับมาไม่อยู่นิ่ง ๆ, ยักไปยักมา, กระดุกกระดิก ก็ว่า.

ดอกพิกุลร่วง

หมายถึง(สำ) เรียกอาการที่นิ่งไม่พูดว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง.

ผุดลุกผุดนั่ง

หมายถึงก. เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง, มีอาการลุกลนนั่งนิ่งไม่ได้นาน.